innowacje pedagogiczne

Innowacja pedagogiczna w potocznym rozumieniu jest określana jako ,,ulepszanie” , ,,wprowadzanie nowych rozwiązań”, ,,modernizacja” , ,,pozytywna zmiana” itp. Każdy z tych terminów zawiera część prawdy o istocie tego pojęcia. Otwiera zbiór cech , które przypisujemy innowacjom w ogóle.
Specyfikę innowacji pedagogicznej zdefiniował W. Okoń:
,,Innowacją pedagogiczną jest zmiana struktury systemu szkolnego
( dydaktycznego , wychowawczego ) jako całości lub struktury ważnych jego składników – w celu wprowadzenia ulepszeń o charakterze wymiernym. Składniki te obejmują m.in.: nauczycieli, uczniów programy i podręczniki , wyposażenie zakładów wychowawczych, środki masowego przekazu i środowisko wychowawcze. Wyrażenie ,,zmiana struktury” oznacza, że w innowacji pedagogicznej chodzi bardziej o zmiany wzajemnych związków między składnikami systemu szkolnego ( lub między elementami jakiegoś składnika ) niż o zmianę samych składników.

Sens pedagogiczny innowacji wyznacza, nie tyle obszar nią objęty, lecz jej użyteczność z punktu widzenia dziecka. Celowość wprowadzania innowacji, jest tym wyższa, im więcej korzyści wyniesie z niej dziecko. Innowacja, która nie przynosi pozytywnych zmian jest tym samym niepotrzebna.
Podstawowe źródła inspiracji innowacyjnej są następujące :
• niezadowolenie z rezultatów własnej pracy;
• niedogodności wynikające z funkcjonowania szkoły lub placówki oświatowej;
• narastanie niepokojących zjawisk w pracy szkoły / placówki oświatowej;
• oczekiwania odbiorców usług edukacyjnych i chęć sprostania im;
• aspiracje zawodowe, dążenie do ,,mistrzostwa osobistego”;
• chęć dotrzymania kroku zmianom zachodzącym w otoczeniu.